Leonardo da Vinci,   1452 – 1519

Karanlık sen gözlerini açana kadar var, yoksunluğuna sızlandığın ışık sensin,
Tohum sensin, açan çiçek sensin, bahçe sensin, bahçe senin,
Bildikçe büyüyeceğin, büyüdükçe dönüşeceğin,
Kaybolmadan yürüyeceğin, seni sana vardıran, içinde sessizce gelişen bir yol var.
Yol; görmekle başlanır, göremediğindendir Yol’a başlayamayışın,
Ve göremediğindendir tamamlayamadığın Yol, belki bütüne gelmişken duruşun,
Göremediğinden Yol’da kendini helak edişin, göremediğindendir gelip geçişin.
Oysa karanlık yalnız sen gözlerini açana kadar var,

Ve ben ne kadar da çok isterim varlığından yansıyan o sonsuz ışığı bilmeni, hatırlamanı…

Dilâra Başar Efeoğlu